Todos coñecemos os equipos de fútbol máis famosos da nosa terra, e incluso calquera persoa aínda que non estea na práctica do deporte ten, polo menos, un mínimo de coñecemento para levar unha conversa do tema sen ningún problema. Que nos está a pasar? Onde vai o interese pola cultura? e, sobre todo, onde está o interese polo noso e por dalo a coñecer ao resto da xente? Seguindo co exemplo do fútbol, move masas de milleiros de persoas e aínda por riba causa mortes, peleas e problemas entre aficionados por defender a súa camiseta. Onde vai a humanidade? Por que cobran milleiros de euros e os artistas non poden nin sequera, a maioría, vivir da súa arte?
Eu formo parte dunha escola de danza, e sen marcharnos a grandes niveis profesionais vese claramente o pouco esforzo por apoiar esta arte. Os concellos ofrecen subvencións a equipos de deportes cedéndolles espazos para competicións, etc...
 Nós intentamos que a danza chegue a rúa e que calquera O persoa que pase por ela poda emocionarse con nós e coa nosa arte, pero parece que non podemos nunca levalo a cabo xa que nunca nos dan nada. Somos partidarios que o Día Internacional da Danza sea na rúa, non nun teatro para unha xente determinada, que o arte saía a rúa, e nin sequera ofrécennos unha carpa , un escenario ou un equipo de música, teñen que poñelo as escolas do seu propio bolsillo, é unha verdadeira pena.
Gran parte das persoas non sentaron nunca nunha butaca a disfrutar dun espectáculo e non experimentaron as sensacións que éste pode ofrecer, cos movementos expresando os sentimentos do bailarín ou como a música forma parte dun todo que é a danza. Persoalmente, recoméndoo, probádeo.
Como di unha das letras dun dos meus grupos favoritos: " O arte é unha droga aparte que tomas sen saber que che dan"
Un caso de danza un tanto descoñecida, pero que pode chamar a atención aínda que non sexa comprendida, é a contemporánea, a que eu practico.
 A danza contemporánea nace como unha reacción ao clásico e como unha necesidade de expresarse mais libremente co corpo. É unha clase de danza na que búscase expresar, a través do bailarín , unha idea, un sentimento, unha emoción, ao igual que o ballet clásico, pero mesturando movementos corporais da actualidade.
Ao principio buscábase algo diferente á dura técnica do ballet clásico, empezaron a aparecer bailaríns bailando descalzos e facendo saltos menos ríxidos que os tradicionais no escenario. Co tiempo, foron aparecendo variacións nas que á técnica clásica brillaba pola súa ausencia e incluso introducíanse movementos doutras técnicas, como o flamenco, movementos de danzas tribais e ata do ioga.
 Hoxe en día, as técnicas modernas deixan paso a mesturas de estilos, chegando a non deixar claro a que estilo aseméllase ou que patróns siguen. Dícese que na danza contemporánea hoxe en día todo vale.
Unha característica é o uso de multimedia e métodos audiovisuais para acompañar las coreografías, como video e imaxes usadas de fondo.
A danza contemporánea pode falar dun concepto, propoñer un ambiente ou presentar movementos para conseguir unha estética determinada, non sempre teñen que contar unha historia. Por outro lado, a danza clásica constrúese a través de pasos que xa existen  mentres que a danza contemporánea busca o novo e a creación de novas formas de movemento coas necesidades do coreógrafo ou o bailarín. A danza clásica busca o fermoso, o perfecto. A danza contemporánea busca a conexión coa terra, co humano e as súa pasión.
En Galicia a compañía por excelencia da danza contemporánea é a Nova Galega de Danza. Mestura a danza contemporánea coa tradición celta da nosa terra con música en directo.

 

Por outro lado as escolas galegas de danza amateurs, avanzado e pre-profesionais, quedan en moi bos postos nos concursos nacionais españois de danza , compartindo escenario con bailaríns de Madrid, Barcelona.... Estos concursos fan posibles que as escolas relaciónense entre elas e que profesionais da danza e o xurado, observe aos bailaríns que empezan a darse a coñecer.
Miña escola, tivo a oportunidade de participar nun destes concursos, o máis recoñecido aos niveis mencionados anteriormente, ANAPRODE.

 

Recentemente a presidenta en España do CID (comité internacional de danza) da UNESCO visitou Ferrol co motivo do nomeamento de Suso Pérez Lago, o meu mestre, como membro do CID e de paso promocionar a danza na cidade con cursos recoñecidos pola UNESCO.

http://www.diariodeferrol.com/articulo/ferrol/unesco-interesada-abrir-ferrol-delegacion-oficial-do-comite-internacional-danza/20150922224321134642.html

A danza é unha fermosa opción para formar parte de proxectos audiovisuais, e o pasado verán as escolas de danza de Ferrol fixeron un proxecto de fotografía, do que formei parte, que consistía en que fotógrafos da cidade fotografiaran as bailarinas que escolleran en sitios emblemáticos da cidade. Finalmente fíxose unha exposición de fotografía no museo Torrente Ballester.

http://www.diariodeferrol.com/articulo/ferrol/abre-puertas-torrente-exposicion-ferrol-danza-escuelas-ciudad/20150710210859128738.html

 Teatro Jofre

Edificio Rodolfo Ucha 

 Casino de Ferrol

 Teatro Jofre

 

 

O Ballet Galego Rey de Viana

O ballet galego nace no 1949 da man do bailarín José Manuel Rey de Viana, que dende neno medrou e formouse co obxectivo de crear en Galicia unha compañía coreográfica como as grandes do mundo.
José Manuel Rey de Viana formouse xunto os grandes nomes da danza moderna. Aproveitou a súa estancia en Alemaña para perfeccionar a súa danza clásica e formouse no estudo da danza folclórica mundial.
Cando regresou a Galicia, con Victoria Canedo, a súa esposa e mestra de baile, propúxose darlle a danza galega a importancia que debería ter e sobre todo dala a coñecer e que fose valorada.
Para conseguilo, o coreógrafo comezou recorrendo Galicia e recuperando, respetando as súas características, as danzas autóctonas, lendas tradicionais para facer o argumento das súas obras, e tradicións nas que se amosase o carácter do pobo galego e así plasmalo nos movementos.
Investigou tamén no vestiario das distintas zonas de Galicia a través do tempo. O resultado foi a recuperación dos traxes do século XVIII , de cores vivos, executados en seda e bordados con pedras de azabache.
Os comezos do ballet foron lentos. Non se tiñan locais nin tradición necesarios para o desenrolo dunha compañía desas características. A primeira actuación foi no 1955 na Coruña.
Nos bailes mezclase a danza tradicional co ballet clásico que dominaba José Manuel Rey de Viana; mezcla que vaise convertir na marca orixinal da compañía.
A raíz da actuación, a compañía comeza unha xira por distintos escenarios galegos ata que no 59 recibirá a invitación dun organismo público. Nese ano, o Instituto de Cultura Hispánica de Madrid invita a compañía a participar no festival que leva o mesmo nome.
Despois disto actúan por todo o mundo, tanto como Europa como por América, participando en festivais como o Festival Mundial de Ballet Folclórico en Venecia e actuacións no Pabellón Español da Feria Mundial de Nova York durante tres meses.
Por todo isto recibe máis de 20 premios internacionais e nacionais.
Dende 1971 ata o 1990, a xestión e o mantemento da compañía correspondía á Deputación da Coruña e a partir dos 90 pasa a depender da Xunta. En 1991, co IGAEM ( Instituto galego das artes escénicas e musicais) o ballet galego converteuse no principal á hora da producción de espectáculos coreográficos.  Nesta etapa segue de xira por diferentes cidades españolas, Nova York, Arxentina, Chile, Uruguay...
Cando morre Rey de Viana, para continuar co ballet, a dirección da compañía é asumida pola súa esposa Victoria Canedo, quen ata ese momento ocupaba o cargo de subdirectora. Créanse novas coreografías fieis a identidade do ballet galego dende os seus inicios.
En novembro de 2005, ocupa o BNG a consellería de cultura da Xunta e a directora abandona o ballet por "non corresponder á idea de danza do novo goberno" eliminando e borrando os últimos 56 anos de traballo da historia da nosa danza.
No 2012, antigos bailaríns da compañía loitan por volver a poñer en marcha o ballet, xa que sería tarea ben sinxela xa que a orquesta sinfónica do ballet sigue pertencendo a xunta e o vestiario esta gardado nunha nave. Técnicos e sastras seguen a traballar tamén como funcionarios.
Creouse unha asociación que hoxe en día segue en pé por recuperar unha labor cultural que pódese comparar coas grandes compañías de danza americanas ou rusas e que tiña a marca da nosa terra, Galicia.

http://www.lavozdegalicia.es/noticia/coruna/2012/01/22/resurge-ballet-galego-rey-viana/0003_201201H22C16991.htm

 José Manuel Rey de Viana

 

 

 Victoria Canedo

 

                                                                    

 

 Traxes nos que a compañía inspirouse para crear o vestiario